Zaburzenia osobowości najprościej opisać jako pewne trwałe sposoby przeżywania i reagowania lub pewien charakterystyczny sposób bycia. Nie jest to choroba, którą można zbadać za pomocą badania lekarskiego. Pewne aspekty zaburzonej osobowości powodują częste problemy w życiu, głównie w relacjach międzyludzkich – zaburzona jest struktura osobowości.
Osoby zaburzone osobowościowo mogą wzbudzać silne emocje u innych ludzi takie jak złość, wrogość, poczucie bezsilności. Można więc zdefiniować zaburzenia osobowości jako trwałe wzorce charakterologiczne danej osoby i sposoby zachowania, relacji z innymi oraz ogólnego funkcjonowania w społeczeństwie.
Większość ludzi zmienia się w zależności od sytuacji, dzięki takiej plastyczności myślenia, emocji i zachowania mogą się dostosowywać do różnych okoliczności oraz innych ludzi. Ludzie inaczej zachowują się w pracy, na prywatnym przyjęciu, jeszcze inaczej z rodziną. Z kolei u osób cierpiących na zaburzenia osobowości w większości sytuacji wystąpi prawdopodobnie niezmienny sposób przeżywania, zachowania i nawiązywania relacji – tzw. sztywność osobowości.
W przebiegu zaburzeń osobowości można najczęściej spotkać następujące objawy:
Wyróżnia się trzy główne grupy (typy) zaburzeń osobowości (zgodnie z klasyfikacją DSM-IV):
Według różnych badań zaburzenia osobowości dotykają ok. 13% populacji – co jest bardzo wysokim wynikiem. Często towarzyszą im inne zaburzenia psychiczne takie jak nerwica, depresja, nadużywanie leków, zaburzenia jedzenia.
Przyczyny zaburzeń osobowości zgodnie z obecną wiedzą są wypadkową czynników genetycznych (wrodzonych) oraz doświadczeń uzyskanych we wczesnym dzieciństwie.
Utrwalone cechy osobowościowe z wiekiem mogą ulegać pewnym zmianom (czasem „na lepsze”, czasem niestety „na gorsze” - wzmacnia się „dziwaczność” zachowań). Jednym ze sposobów modyfikacji w tym zakresie jest psychoterapia.
Uważa się, że podstawową formą leczenia zaburzeń osobowości jest długoterminowa (kilkuletnia) psychoterapia psychodynamiczna. W literaturze pojawia się coraz więcej danych potwierdzających skuteczność tego typu terapii.
Pojawiają się również doniesienia na temat skuteczności innych podejść psychoterapeutycznych w tym głównie różnych modyfikacji terapii poznawczo-behawioalnej.
W przypadku wszystkich podejść niezmiennie podkreśla się ogromne znaczenie relacji terapeutycznej – czyli sojuszu terapeuty z pacjentem mającego na celu jego wyleczenie. W sojuszu tym pacjent musi na prawdę chcieć dokonać zmiany i ufać terapeucie że ten pragnie mu w tym pomóc.
W leczeniu zaburzeń osobowości stosuje się również okresowo farmakoterapię, która ma głównie działanie objawowe – pomaga opanować kryzysy i okresy gorszego samopoczucia.
Zaburzenia osobowości są poważną dysfunkcją psychiczną, wpływającą na całe życie osoby jednak można i warto je leczyć właśnie za pomocą dobrej psychoterapii.
W celu umówienia się na wizytę skontaktuj się z terapeutą